Akkertje uit de IJzertijd, omgeven door een walletje en onderdeel van grotere complexen, soms van vele tientallen hectares.

De akkertjes zijn eerst in beperkte oppervlakte per boerenbedrijf aangelegd, enige tijd in gebruik geweest, waarschijnlijk in wisselbouw, en na uitputting van de bodem verlaten en aansluitend naar behoefte door nieuwe vervangen. De aanwezigheid en omvang is door een studie van J.A. Brongers op vele plaatsen in Drenthe vastgesteld. Op een beperkt aantal plaatsen zijn Celtic fields nog zichtbaar in het veld, onder meer op het Balloërveld, op het Hijkerveld en op het Noordse Veld. Op het Noordse Veld heeft het Celtic field een oppervlakte van minstens 40 ha gehad.

De eerste beschrijving van het verschijnsel is van dominee Picardt, die ze als legerplaats heeft beschouwd, in de zin van nederzetting, mogelijk van de Romeinen of Swaven die land van de Romeinen in gebruik hadden gekregen. In de 18e eeuw kregen Celtic fields de betekenis van militaire legerplaats, zoals Germaanse, Romeinse of Gallische legerplaats. In de 20e eeuw is de nooit ingeburgerde term raatakkers gebruikt. Celtic fields komen voor in de landen rond de Noordzee. De herkomst van de benaming, als verwijzing naar de Kelten, is onduidelijk.