Armhuizen speciaal voor wezen.

In tegenstelling tot andere, met name stedelijke gebieden in de Republiek kende Drenthe lange tijd geen specifieke weeshuizen. De enige uitzondering in de 17e en 18e eeuw was het diaconie-weeshuis te Coevorden. De gevelsteen boven de deur van het huis vermeldt het jaartal 1690, maar er werd reeds in 1661 gesproken van een 'weeshuys'. Overigens had dit weeshuis zijn ontstaan voornamelijk te danken aan het in Coevorden gelegerde garnizoen, dat zorgde voor een groot aantal soldatenkinderen dat werd achtergelaten.

De wezen stonden onder toezicht van een weesvader en -moeder en het weeshuis kreeg een eigen onderwijzer. De meisjes verrichtten werkzaamheden zoals naaien, spinnen en breien. De jongens werden veelal uitbesteed bij plaatselijke ambachtslieden en boeren. Als de kinderen de leeftijd hadden bereikt om het weeshuis te verlaten, kregen ze een uitzet mee, voornamelijk bestaande uit kleding.

 In de negentiende eeuw werd het weeshuis steeds meer bewoond door oude mannen en vrouwen. In 1915 kreeg het officieel de status van 'Rusthuis voor Ouden van Dagen der Ned. Herv. Gemeente'. Met de komst van een nieuw bejaardencentrum in 1958 verloor het weeshuis definitief de functie van armhuis.