Vluchtelingen die in een ander land een veilig heenkomen zoeken.

In internationale verdragen is vastgelegd dat asielzoekers tijdelijk onderdak moeten kunnen krijgen in andere landen. Ook de Nederlandse regering heeft de uitgangspunten van deze verdragen onderschreven. In het midden van de jaren 1980 begon een kleine stroom asielzoekers op gang te komen die in de loop van de jaren '90 toenam tot zo'n 84.000 asielaanvragen in het jaar 2001. Dit nam dermate grote proporties aan, dat het probleem in Nederland voor politieke onrust zorgde en hoog op de politieke agenda kwam te staan. Besloten werd om de asielzoekers zoveel mogelijk te spreiden over het land en tal van gemeenten werd gevraagd medewerking te verlenen aan de vestiging van centra. Ook leegstaande militaire kampementen, internaten en bungalowparken werden tot centra getransformeerd.

De asielprocedure is de verantwoordelijkheid van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) van het ministerie van Justitie. Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) zorgt sinds 1994 voor de opvang van de asielzoekers. Regionaal en vooral lokaal zorgde de komst van een asielzoekerscentrum voor de nodige plaatselijke commotie.

Het eerste Drentse COA werd in 1992 gevestigd in Geeuwenbrug, daarna volgden grote AZC's in o.a. Aalden, Eexterveenschekanaal, Westerbork, Hooghalen, Coevorden en Roden. Daarnaast fungeerde in Drenthe een aantal centra waarin men in opdracht van het COA aanvullende opvang van asielzoekers bood. Rond 2000 waren er in de provincie Drenthe naar schatting 1000 asielzoekers ondergebracht. Door wijzigingen in de wetgeving is het aantal asielzoekers in 2002 dat wordt toegelaten in de opvang, sterk verminderd en moet het COA zijn opvangcapaciteit over de hele linie terugbrengen. Zo zullen in Drenthe de AZC's in Hooghalen en Coevorden en de meeste noodopvangcentra worden gesloten.