Zanger, schrijver en journalist.
Werkte aanvankelijk in de metaalindustrie, daarna enige tijd vrachtwagenchauffeur. Van 1979-2002 journalist bij de DGP. In 1963 won hij het Amateur TT-festival, ging in militaire dienst en werd daar bekend als 'De zingende militair'.
In het begin van de jaren '70 was Drijver de helft van het duo Nimbus. In 1970 won hij het RONO-Tamboerfestival, een jaar later richtte hij het amusementsorkest Het Moorland Trio (later Moorland Kwartet) op, dat in 1976 ontbonden werd.
In 1974 verscheen zijn lp Seizoenen. Eind jaren '70 maakte hij ook deel uit van de band Resound. In 1980 richtte hij de country- and westerngroup Nashville Express op. In 1980 verscheen de elpee Songbird.
Vanaf 1970 legde hij zich toe op het Drentstalige lied. In 1986 bracht hij de elpee Zolang er leven is uit, in 1991 volgde de cd Ab Drijver. Behalve als zanger was Drijver actief als schrijver. Zijn eerste verhalen verschenen aan het eind van de jaren '50 in het vaktijdschrift Grafia. In die tijd schreef hij ook opiniestukken voor onder meer het Algemeen Handelsblad. In 1977 won hij een landelijke verhalenwedstrijd van de FNV. In 1981 schreef hij de reportage De nieuwe dag in gouden glans over twee samenwonende broers in Oranje. Het boek werd door de NCRV gebruikt als basis voor een aflevering van het programma 'Showroom'.
Zijn dichtbundel Wat wilde ik ook weer zeggen verscheen in 1982; sommige gedichten waren al eerder gepubliceerd in het maandblad Drenthe. Voorts werd werk van hem opgenomen in de bloemlezingen Het land der letteren - Nederland door schrijvers en dichters in kaart gebracht (1982) Stoelendaans (1985), Drentse indrukken (1987), Eldersloo (1991), Maandewaark (1994), Van de Riest tot aan de Punt (2000) en Literaire stadsgezichten - Dichters en schrijvers over Nederland (2000).
Drijvers poëzie kenmerkt zich door een beheerste opwinding over wat 'goed' en 'fout' is. Enige journalistieke interviews werden verzameld in Een wereld die voorbij ging. Kinderen van de vorige eeuw vertellen over hun jeugd in Drenthe (1985).
In opdracht van de Culturele Raad voor Drenthe schreef hij in 1991 het toneelstuk Het wichie dat te veul geluk har. Hierin behandelt Drijver de collaboratie in Drenthe. Aanleiding was de zogenoemde 'Naarding-affaire' (zie: Naarding). In 1993 stelde hij met Frits van Echten de videoproductie Jongeren van 44 samen, die handelt over de overval op het Huis van Bewaring in Assen in 1944.
Onder het pseudoniem Aoldert van Geesie schreef hij Drentstalige journalistieke columns en verhalen voor de bladen van de DGP. Onder zijn schuilnaam was hij ook regelmatig op Radio Drenthe te beluisteren. Overige boekpublicaties zijn: Assen Anno; het boek bij de film (1983); Van boekenkist tot beeldscherm. Verleden, heden en toekomst van de bibliotheken op het platteland van Drenthe (1988) en (samen met anderen) Eeuwig Nieuws - De Twintigste Eeuw in Groningen, Drenthe en de Wereld (1999).
