Grafheuvel omgeven door een ringsloot. Kenmerkend voor de jongste helft van de Vroege Bronstijd en het begin van de Midden-Bronstijd. Het verspreidingsgebied omvat heel Noordwest-Europa. Uit Drenthe zijn er ruim zeventig bekend.

De grond uit de sloot is gebruikt om een deel van de heuvel op te werpen. De heuvel is verder opgehoogd met in de omgeving gestoken plaggen. De meeste ringsloten zijn rond, een paar zijn langwerpig. De ringsloten zijn gemiddeld 90 cm diep en de binnenwerkse diameters lopen uiteen van 4,5 - 28 m. Nadat het grafmonument was voltooid, bleef de ringsloot open liggen. Bijna een kwart van de ringsloten in Drenthe heeft een onderbreking. De functie is onbekend. Er zijn enige aanwijzingen dat de ringsloten nog voor rituele deposities van bijv. dierenbotten hebben gediend.

Door het gebruik om bestaande heuvels met nieuwe graven en ophogingen uit te breiden (de 'heuvelperioden'), kunnen meerdere ringsloten over elkaar komen te liggen (de 'meerperiodenheuvels'). Het centrale graf kan een inhumatie of een brandskelet (zie brandgraf) bevatten. De ringsloten rond inhumatiegraven hebben doorgaans een grotere diameter dan die rond graven met gecremeerde resten. In de eerste helft van de Midden-Bronstijd zijn in ringslootheuvels ook nabijzettingen in de heuvelrand bijgezet. In dezelfde tijd worden ringsloten door paalkransen (zie: Paalkransheuvel) vervangen.