(Buitenzorg, Nederlands-Indië 1919) Collaborateur.

Zoon van een veearts te Roden, manifesteerde zich voor de oorlog al als een fanatieke NSB'er die anderen actief voor de beweging probeerde te winnen. In 1944 werd Jacob lid van de Landwacht, nadat hij al eerder geprobeerd had bij de SS te komen. Daar werd hij echter wegens een gebrekkige hand afgewezen.

Zijn optreden als landwachter bezorgde hem de bijnaam 'de schrik van Roden'. Vele onderduikers en verzetsstrijders wist hij op te sporen. Hij deed actief mee aan opsporingsacties en arrestaties en was betrokken bij twee gevallen waarbij iemand om het leven kwam. Direct na de bevrijding gaf hij zich aan bij de politie, om represailles van het verzet te voorkomen. In 1946 wist hij te ontsnappen uit kamp Westerbork en zich in Duitsland bij doopsgezinde geloofsgenoten te voegen. Luitjens kwam terecht in Paraguay en werd in 1948 bij verstek veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf voor het bieden van hulp aan de vijand. In 1961 verhuisde hij naar Canada waar hij in Vancouver een bestaan opbouwde als lector in de plantkunde.

In 1980 kwam zijn verblijfplaats door toedoen van speurwerk door particulieren uit het voormalig verzet aan het licht. Een uitleveringsverzoek aan Canada leidde aanvankelijk tot niets. In 1988 startte de Canadese justitie een eigen zaak tegen hem toen bleek dat het land al decennia een vrijplaats was voor oorlogsmisdadigers, waartegen veel (internationaal) publiek protest rees. In 1992 werd hij uiteindelijk uitgewezen en in Nederland alsnog voor het gerecht gebracht. Na twee jaar gevangenisstraf kwam Luitjens in 1994 vrij