Verzamelnaam voor een graf met gecremeerde skeletresten, komen veelvuldig voor in de Bronstijd, IJzertijd en Romeinse tijd.

Er zijn verschillende vormen te onderscheiden. Een brandskeletgraf is een graf met min of meer de afmetingen voor een volwassen persoon waarin de crematieresten zijn uitgestrooid of in compacte vorm zijn gedeponeerd. Deze graven komen voor in de tweede helft van de Vroege Bronstijd en in de Midden-Bronstijd. Een brandgroeve is een graf waarin crematieresten met resten van de brandstapel zijn bijgezet. Minder algemeen dan brandskeletgraven, maar bekend uit dezelfde tijd. Een crematiegraf is een bijzetting die bestaat uit compacte crematieresten. De gebroken of verpulverde crematieresten bevonden zich in een verpakking van organisch materiaal (leer, textiel, hout, e.d.). Bij een urnbegraving bevinden ze zich in een urn. Dit komt voor vanaf de Midden-Bronstijd tot in de Romeinse tijd.

In al deze gevallen zijn de crematieresten uit de brandstapel verwijderd en elders begraven. Van een brandstapelgraf (of 'Bustum') is sprake wanneer brandstapel en gecremeerde resten door een heuvel worden overdekt. Deze vorm is kenmerkend voor de Midden- en Late IJzertijd.