Christina Wattimena (1952 – barak 15)
“Na het Badhuis, patat van Sikkema”

Elke vrijdag gingen wij douchen in de ‘Kamar Mandi’ (het badhuis, gebouw nr 27), een hele belevenis.....
Je ontmoette elkaar, je wisselde verhalen met elkaar.
Het was een ontmoetingsplek.
Als ik als eerste klaar was, ging ik op de bank zittenwachten totdat mijn zusjes ook klaar
waren met douchen.

Tijdens het wachten was er veel te zien.
Je zag dat usi-usi (oudere meiden) hun haren droogden en crème op hun gezicht smeerden.
Als klein meisje is dat natuurlijk heel interessant om naar te kijken.
Ondertussen hoorde je ook wat er er elders in het badhuis allemaal gebeurde.
Iemand schreeuwt ......"air dingin!" (Het water is koud!) of "sabon ku djatuh" (mijn zeep is gevallen.) Het stukje zeep was dan in de goot gevallen en door het stromende water meegenomen naar de volgende douchecel.

Na het douchen gingen wij naar huis en dan gaf mijn moeder mij 1 gulden om patat en gehaktballen te kopen bij de frites bus van Sikkema.
Wij waren thuis met 4 meisjes, dus 2 patat en 2 gehaktballen voor 1 gulden, wat wij dan deelden met ons viertjes.
Dat was feest!! Geweldig.....Sikkema had lekkere patat.

Omdat wij in Schattenberg geen tv hadden, gingen wij zaterdagavond met mijn moeder tv kijken bij opa en oma Wattimena, barak 21 denk ik, dat was ook leuk.
Vroeger vond je het ook niet zo erg dat je geen tv had, je voelde je niet minder dan de ander.

Christina Tulaseket-Wattimena
Winterswijk, 21 nov 2020

Alle rechten voorbehouden