Frederik Wattimena (1950)

Ik kwam met mijn ouders op 5 juni 1951 vanuit Indonesië, met de boot Fairsea in Rotterdam aan. Ik was toen nog maar 11 maanden oud.
Toen kregen mijn ouders Kamp Schattenberg toegewezen.

Ik woonde met mijn ouders in Barak 35. Eerder woonden we in een andere barak, maar welke dat was weet ik niet meer. Ik weet nog wel, dat mijn vader de eerste was met een kleine zwart wit televisie. Je kon dan een munt in een stroombron stoppen, zodat je TV kon kijken. En natuurlijk mochten alle kleine kinderen in de buurt mee kijken.

Ik kan nog steeds niet geloven, dat onze ouders in het voormalig Joodse doorgangskamp Westerbork, later hernoemd Kamp Schattenberg, geplaatst werden bij aankomst in Nederland. Terug denkend is dit niet normaal vergeleken en nu zou dat onmogelijk zijn.

Mijn moeder was huisvrouw, mijn vader verpleger. Hij heeft in de Schattenberg periode voor de huisartsen dokter Da Costa en dokter Tan gewerkt. Ik kan nog mij herinneren, dat als er iemand in kamp Schattenberg ziek werd, mijn vader benaderd werd (ook nachts ) en ik dus wakker werd gemaakt en van mijn vader naar de dokter moest gaan om hem op de hoogte te brengen.
Ik was wel bang in het donker, maar ik moest het wel.