Onderwijspraktijk die uitgaat van de vaststelling dat allochtone kinderen bicultureel, in twee culturen en vaak ook tweetalig, opgroeien.

Willen deze kinderen tot hun recht komen op school en succesvol integreren in de Nederlandse samenleving, dan zal ook onderwijs bicultureel dienen te zijn. Deze opvatting ontwikkelde zich aan De Eekhorst onder leiding van Aeilt Boelens in de periode na de Molukse gijzelingsacties die de kloof tussen Nederlanders en Molukkers pijnlijk duidelijk aan het licht hadden gebracht. Ook elders, op basis- en vo-scholen in Assen, Smilde en Hoogeveen leefde bij groepjes voortrekkers het besef dat er iets moest gebeuren en dat scholen moesten helpen bij het overbruggen van tegenstellingen. Dat leidde onder meer tot de conclusie dat de Molukse bevolkingsgroep direct betrokken moest worden bij de totstandkoming van biculturele onderwijsprogramma's, met drie speerpunten: identiteitsontwikkeling door onderwijs in de eigen taal (Moluks Maleis); acceptatie door middel van interculturele activiteiten; schoolloopbaanbevordering door intensieve begeleiding en Nederlands als tweede taal.

De programma's werden vanaf 1986 ontwikkeld door het SBO, een Samenwerkingsverband Bicultureel Onderwijs van scholen voor voortgezet onderwijs, lager en middelbaar beroepsonderwijs, een pabo (De Eekhorst) en een lerarenopleiding (Ubbo Emmius) en waren bestemd voor basis- en voortgezet onderwijs, voor opleiders en trainers. Zo ontstonden bronnenboeken, leermiddelen en cursussen voor scholen in de regio maar ook ver daarbuiten. Het lag dan ook voor de hand dat het SBO (met de vrijwel voltallige staf) in 1993 opging in het Landelijk Steunpunt Educatie Molukkers te Utrecht.