Grafveld uit de IJzertijd nabij Oosterhesselen.

In 1871 verkreeg de provincie Drenthe door schenking van Jhr. Van der Wijck van huize De Klencke, een stuk van een heideveld ten zuiden van Oosterhesselen dat sinds mensenheugenis bekend stond als het Hunnenkerkhof. In 1843 werd het Hunnenkerkhof door D.H. van der Scheer beschreven als een oude begraafplaats met twee grote tumuli en vele kleinere opgeworpen hoogten, groot 1 bunder 70 roeden. Hij liet enkele 'opdelvingen' uitvoeren, hetgeen crematieresten, houtskool en enige urnen opleverde. L.J.F. Janssen maakt in 1848 melding van 10 ronde grafheuvels en 42 vierkante en langwerpig vierkante bedden.

Het grootste deel van de begraafplaats is thans verdwenen, inclusief de beide grote tumuli. In 1960 is een aantal sleuven gegraven in het resterende deel van het grafveld, dat nog steeds provinciaal eigendom is. Dit deel bleek te bestaan uit een groep heuvels omgeven door vierkante en rechthoekige greppels; doordat de greppels op elkaar aansluiten, vormen ze een soort netwerk. In 1975 zijn enkele heuvels met greppels gereconstrueerd. De aanleg is vergelijkbaar met het grafveld bij Ruinen.