Gronden in de dalen, waarlangs via de oorspronkelijk sterk kronkelende, maar later veelal genormaliseerde stroom, bijv. beken, de natuurlijke afwatering van de zand-gebieden plaatsvindt.

Ze worden in Drenthe tegenwoordig ook wel aangeduid als madelanden. Vroeger was die naam uitsluitend voorbehouden aan de dicht langs de stroom gelegen hooilanden (made = maai). Tot de markenverdeling werden deze gronden gebruikt als hooiland dat gedurende de hooitijd middels loting (vandaar veel perceels-namen met de uitgang -lot) aan gerechtigden werd toegedeeld en na de hooiing dienst deed als gemeenschappelijk weiland. Ze werden ook wel stroomland genoemd. Veelal stonden ze 's winters onder water. Ook werd wel opzettelijke bevloeiing toegepast met het oog op bemesting en zelfs wel om de aanwas van zode-erts(zie: IJzeroer) te bespoedigen.

De minder natte gedeelten werden bovenland of weide genoemd. In de meeste stroomdalen komt een grote verscheidenheid van mesotrofe veengronden en moerige gronden voor met veel variatie van veraarding van de bovengrond, dikte van het (broek)veenpakket, aanwezigheid van ijzeroer en de mate van verwerking door de winning van dat erts, de dikte van bezanding. Na WO II is o.a door de Stichting Madelandverbetering veel gedaan aan ontwatering, bezanding en ontsluiting van de gronden in de stroomdalen. De term Madeland werd sindsdien gebruikt voor het hele stroomdalgebied.